Nëse ka një aromë që mund të njihet menjëherë në çdo kuzhinë të botës, ajo është hudhra. E vogël, e thjeshtë dhe e përulur në pamje, por e jashtëzakonshme në fuqi. Ndërsa afrohet stina e ftohtë dhe me të, vala e virozave e gripit, shkenca dhe tradita bashkohen në një pikë: hudhra është aleati më i mirë i trupit dhe shijes.
Që nga kohët e lashta ajo është përdorur si ilaç natyral – për të pastruar gjakun, për të forcuar zemrën, për të luftuar bakteret dhe për të forcuar imunitetin. Por përveç fuqive shëruese, hudhra është edhe një art në vetvete për ata që e rrisin dhe e përdorin në kuzhinë. Siç e përshkruan në një intervistë për The Epoch Times kopshtarja dhe autorja amerikane Melissa Norris, “hudhra është bima që të shpërblen gjithmonë – kërkon pak, por të jep shumë.”
Hudhra mbillet në vjeshtë, zakonisht në tetor, menjëherë pas ngricës së parë, kur toka është ende e butë për t’u punuar. Kjo e lejon rrënjën të forcohet gjatë dimrit dhe të shpërthejë me gjelbërim në pranverë. Në fakt, është ndër bimët më të lehta për t’u kultivuar: mjafton që toka të mos mbetet e përmbytur, sepse hudhra e urren lagështinë e tepërt. Një shtresë e trashë kashte mbi të, si batanije natyrore, e mbron nga ngricat dhe ndihmon që thelpinjtë të qëndrojnë të fortë deri në verë.
Në botën e hudhrës ekzistojnë dy “lloje”: ajo me qafë të butë, që ruhet më gjatë dhe ka shije të butë, dhe ajo me qafë të fortë, me thelpinj më të mëdhenj dhe aromë më të fortë. Kjo e fundit është ideale për klimë të ftohtë dhe përdoret shpesh për pjekje, ndërsa ajo e buta është më e zakonshme në tregje dhe shpesh përdoret për gërsheta të varur në kuzhinë – një zbukurim i thjeshtë që të kujton traditën.
Kur vera afrohet, gjethet e poshtme fillojnë të thahen – një shenjë e qartë që hudhra është gati për t’u mbledhur. Kjo është koha kur aroma e saj mbush ajrin dhe çdo kopshtar e di që përpjekja e muajve të ftohtë ka dhënë fryt. Pas mbledhjes, hudhra duhet tharë në ajër për disa javë – një proces që e forcon dhe i jep jetëgjatësi. Shumë e varin në kuzhinë, ku përveç se duket bukur, është gjithmonë gati për t’u përdorur.
Por përtej mënyrës se si rritet apo ruhet, forca e hudhrës qëndron te përbërësit e saj. Studime të shumta e kanë quajtur “mbretin e parandalimit të kancerit”, “mik të zemrës” dhe “antibiotik natyral”. Përmbajtja e lartë e alicinës, një substancë që çlirohet kur hudhra shtypet apo pritet, është ajo që e bën kaq të fuqishme. Ajo ndihmon trupin të luftojë infeksionet, ul kolesterolin, stabilizon sheqerin në gjak dhe forcon sistemin imunitar.
Ndoshta për këtë arsye hudhra është më shumë se një përbërës – është simbol i shëndetit dhe i shijes. Kur një tigan nxehet me vaj ulliri dhe thelpinj hudhre fillojnë të skuqen ngadalë, aroma që ngrihet nuk është thjesht premtim për një vakt të mirë, por kujtesë e diçkaje më të thellë: se gjërat më të fuqishme shpesh fshihen në detajet më të vogla.
Në fund të ditës, hudhra është një mësim i vogël nga natyra për njeriun modern: kujdesu për të, rrite me durim, përdore me dashuri – dhe ajo do të ta kthejë në çdo mënyrë të mundshme. Si në pjatë, ashtu edhe në trup.
Burimi: The Epoch Times
