Në Gjykatën e Lartë u zhvillua sot procesi i votimit për përzgjedhjen e një anëtari të ri të Gjykatës Kushtetuese, një procedurë që prej javësh kishte tërhequr vëmendjen për peshën e madhe institucionale që mbart. Tre kandidaturat në garë ishin Asim Vokshi, Naureda Llagami dhe Florian Ballhysa, ndërsa gjyqtarët e kësaj gjykate u thirrën të shprehnin mbështetjen e tyre.
Rezultati nxori një tablo të qartë: Llagami siguroi 8 vota, Vokshi 6 vota, ndërsa Ballhysa nuk mori asnjë. Një fletë votimi rezultoi e pavlefshme. Pavarësisht këtyre shifrave, asnjë kandidat nuk arriti shumicën e kërkuar prej tre të pestave, çka bëri që të vihej në lëvizje mekanizmi “zhbllokues” i parashikuar nga ligji. Ky mekanizëm përcakton fitues kandidatin e renditur të parin nga Këshilli i Emërimeve në Drejtësi – dhe në këtë rast, mandati iu dha Asim Vokshit, i cili u shpall anëtari më i ri i Gjykatës Kushtetuese.
Procesi i sotëm, në pamje të parë, përmbylli një zgjedhje të rëndësishme për institucionin më të lartë të kontrollit kushtetues. Por fakti që gjyqtarët nuk arritën të bashkonin votat mbi një kandidaturë, duke ia lënë fjalën vendimtare mekanizmit të renditjes, ngre më shumë pikëpyetje sesa përgjigje. Për një gjykatë me kaq peshë në sistemin demokratik, pritej që vendimmarrja të pasqyronte profesionalizëm dhe konsensus mbi cilësinë e kandidatëve. Në vend të kësaj, procesi u duk se u ndikua më shumë nga ndarjet dhe balancat e brendshme, sesa nga kriteret meritokratike.
Në fund, Gjykata Kushtetuese ka një anëtar të ri, por mënyra se si ai u zgjodh lë të kuptohet se vendimmarrja nuk u udhëhoq nga përputhja e votave përtej ndasive, por nga rrjetet e ndikimeve që detyruan aktivizimin e një mekanizmi teknik. Dhe kjo e bën edhe më të qartë se sa e brishtë mbetet besueshmëria e procesit për një institucion kaq të rëndësishëm.
