Në verën e vitit 1945, në fund të Luftës së Dytë Botërore, në rezidencën e ambasadorit amerikan W. Averell Harriman në Moskë u zhvillua një ceremoni miqësore. Një grup pionierësh sovjetikë — nxënës të organizatës së rinisë “Vladimir Lenin All-Union Pioneer” — i dorëzuan atij një dhuratë madhështore: një pllakatë të gdhendur me Stemën e Madhe të Shteteve të Bashkuara. Një gjest simbolik, një shenjë e afrimit mes dy vendeve që kishin qenë aleatë kundër nazizmit.
Dhurata u vendos me krenari në murin e bibliotekës së rezidencës, në Spaso House, ku qëndroi për vite me radhë. Ajo që askush nuk e dinte, përveç sovjetikëve që e kishin përgatitur, ishte se brenda saj fshihej një nga pajisjet më të sofistikuara të spiunazhit të kohës, e njohur sot si “The Thing” ose “Great Seal Bug”.
Krijuesi i saj ishte Leon Theremin, një shpikës i njohur rus, i famshëm për instrumentin muzikor elektronik që mban emrin e tij. Por kjo shpikje nuk kishte të bënte me muzikën. “The Thing” ishte një pajisje dëgjimi krejtësisht pasive, pa bateri, pa kabllo, dhe pa asnjë element aktiv që mund të nxirrte në pah funksionin e saj. Sekreti i saj ishte një membranë shumë e hollë metalike dhe një antenë çerek-vale, të cilat reagonin vetëm kur goditeshin nga një sinjal i posaçëm radio i dërguar nga jashtë ndërtesës. Kur sinjali prekte pajisjen, membrana fillonte të vibronte nga tingujt e bisedave përreth dhe këto vibrime modulonin sinjalin e kthyer tek pajisja pritëse e spiunëve sovjetikë. Pa sinjal, pajisja ishte e vdekur, e padukshme për detektorët e kohës — një mjeshtëri inxhinierike që e bëri atë pothuajse të pamundur për t’u zbuluar.
Për shtatë vite të plota, nga 1945 deri në fillim të viteve ’50, “The Thing” lejoi shërbimet sekrete sovjetike të dëgjonin bisedat më të ndjeshme të ambasadës amerikane në Moskë, pa lënë gjurmë. Gjithçka ndodhte në heshtje, derisa rastësisht, rreth viteve 1951–1952, gjatë një operacioni monitorimi të valëve radio nga shërbimet britanike dhe amerikane, u kapën valë që përmbanin zëra nga brenda Spaso House. Ky zbulim çoi në një inspektim të detajuar teknik dhe pajisja u gjet e fshehur thellë në pllakatën e drurit. Ambasadori i atëhershëm George F. Kennan raportoi se kjo ishte një nga tronditjet më të mëdha që kishte përjetuar në karrierën e tij diplomatike.
Historia nuk u bë publike menjëherë. U desh deri në maj të vitit 1960, gjatë një seance të Këshillit të Sigurimit të OKB-së, që ambasadori amerikan Henry Cabot Lodge, Jr. ta nxirrte pajisjen para botës si provë se edhe Bashkimi Sovjetik merrej me spiunazh kundër SHBA-së, jo vetëm anasjelltas. Prezentimi shkaktoi bujë dhe tregoi se në Luftën e Ftohtë, betejat më të ashpra nuk zhvilloheshin vetëm nëpër fronte ushtarake apo politike, por edhe në fushën e teknologjisë së fshehtë.
“The Thing” mbetet edhe sot një shembull i jashtëzakonshëm i zhvillimit teknologjik. Ajo ishte pararendëse e teknologjive moderne të identifikimit me radiofrekuencë (RFID) dhe e tregoi fuqinë e pajisjeve pasive që nuk kanë nevojë për energji të brendshme. Thjeshtësia e saj mekanike, jetëgjatësia pa mirëmbajtje dhe vështirësia për t’u zbuluar e bënë atë një armë të përsosur të spiunazhit të epokës.
Nga një dhuratë e pafajshme për zbukurimin e një muri, “The Thing” u shndërrua në një simbol të betejës teknologjike të Luftës së Ftohtë — një kujtesë se edhe pas një buzeqeshjeje diplomatike mund të fshihet heshturazi një vesh që dëgjon gjithçka.
