Italia ka hedhur sot hapin historik drejt realizimit të një prej projekteve më të mëdha inxhinierike në Evropë: ndërtimin e urës që do të lidhë ishullin e Siçilisë me Kalabrinë, përmes Grykës së Messinës. Vendimi përfundimtar u miratua nga Komiteti Ndërministror për Planifikimin Ekonomik dhe Zhvillimin e Qëndrueshëm (CIPESS), duke i dhënë fund një debati që ka zgjatur më shumë se pesë dekada. Ura do të jetë jo vetëm më e gjata e këtij lloji në botë, por edhe një nga më sfidueset teknikisht, simbol i ambicieve të Italisë për zhvillim dhe integrim më të thellë infrastrukturor.
Sipas projektit të miratuar, ura do të ketë një kampatë të vetme të varur prej 3,3 kilometrash, duke e tejkaluar çdo rekord aktual në botë. Gjatësia totale e saj do të arrijë 3,666 metra, me një gjerësi mbi 60 metra, e pajisur me gjashte korsi rrugore (tre për secilin drejtim dhe një korsi emergjence) dhe dy shina hekurudhore, të afta për të përballuar 6,000 automjete në orë dhe 200 trena në ditë. Kjo do ta shkurtojë ndjeshëm kohën e udhëtimit midis ishullit dhe kontinentit – nga rreth 100 minuta me traget në vetëm 10 minuta me makinë dhe 15 minuta me tren.
Struktura do të mbështetet nga dy kulla gjigante çeliku me lartësi 399 metra, një në anën siçiliane dhe tjetra në Kalabri. Ura është projektuar për të përballuar kushte ekstreme: erëra deri në 292 km/h, tërmete me magnitudë deri në 7.5 dhe pritet të ketë një jetëgjatësi të shërbimit që shkon përtej 200 viteve.
Projekti përfshin gjithashtu ndërtimin e rrugëve dhe linjave hekurudhore ndërlidhëse, me mbi 40 kilometra infrastrukturë mbështetëse, përfshirë 10.4 km rrugë të reja në Siçili dhe 17.5 km hekurudhë në Kalabri, si dhe ndërtimin e tri stacioneve të reja hekurudhore dhe terminaleve logjistike që do të shërbejnë si porta hyrëse për transportin mesdhetar.
Kostoja e projektit llogaritet në 13.5 miliardë euro, e mbuluar plotësisht nga buxheti kombëtar italian për vitin 2025. Zbatimi do të menaxhohet nga konsorciumi Eurolink, i udhëhequr nga kompania italiane Webuild, në bashkëpunim me firmat ndërkombëtare Sacyr nga Spanja dhe IHI nga Japonia. Ndërtimi pritet të nisë brenda fundit të vitit 2025, pas miratimit përfundimtar nga Gjykata e Kontabilitetit dhe botimit në Fletoren Zyrtare, dhe parashikohet të përfundojë në vitin 2032 ose 2033.
Ministri i Infrastrukturës, Matteo Salvini, e ka përshkruar ditën e sotme si një “moment historik për Italinë”, duke deklaruar se projekti do të krijojë mbi 120,000 vende pune dhe do të shërbejë si katalizator për zhvillimin e rajoneve jugore. Ai e ka cilësuar urën si “vija e parë që lidh realisht veriun me jugun”, një ndërhyrje që do të sjellë përfitime të drejtpërdrejta për ekonominë kombëtare dhe për pozicionin strategjik të Italisë në Mesdhe.
Por, përballë entuziazmit qeveritar, nuk kanë munguar reagimet kritike. Organizata mjedisore, akademikë dhe grupe të shoqërisë civile në Siçili dhe Kalabri kanë ngritur shqetësime të mëdha mbi ndikimin në mjedis, rrezikun e shkatërrimit të biodiversitetit lokal, si dhe për pasojat sociale që mund të vijnë nga shpronësimet për interes publik të pronave private. Opozita politike ka kërkuar më shumë transparencë në procedura, ndërsa paralajmëron se një projekt kaq i madh mund të jetë i ekspozuar ndaj rreziqeve të korrupsionit apo ndërhyrjeve të krimit të organizuar në zonat e ndërtimit.
Megjithatë, autoritetet këmbëngulin se të gjitha garancitë ligjore janë respektuar, dhe projektimi është bazuar në standarde teknike të nivelit më të lartë ndërkombëtar. Me fillimin e punimeve, Italia synon të thyejë jo vetëm rekorde inxhinierike, por edhe të përmbyllë një kapitull të gjatë të premtimeve të pambajtura, duke hapur një epokë të re në lidhjen mes rajoneve, transportit dhe zhvillimit ekonomik në zemër të Mesdheut. Nëse gjithçka shkon sipas planit, brenda një dekade, një makinë do të mund të kalojë me lehtësi nga një breg i Italisë në tjetrin – dhe një ëndërr e vjetër do të marrë formë në çelik dhe beton.
